Afsluiting van het eerste project jaar

Voordat de vakantie begint nog even een stukje schrijven over hoe het gaat met het EQUIP-T project.

Deze week hebben we bezoek gekregen van DFID, Department for International Development van de UK, zij zijn de donor van ons project.November 2012 is het project officieel gestart, en omdat er een hoop geld mee gemoeid is willen ze graag weten hoe het gaat. Dus ze kwamen langs om te vragen wat er het afgelopen jaar is gebeurd, de successen, de uitdagingen, etc.

Zoals beschreven de vorige keer, de kleine successen maken het waard maar de grote problemen blijven er natuurlijk nog. Een daarvan is het onderwijssysteem zelf. Het onderwijssysteem in Tanzania is gebaseerd op stampen en testen. Dat is niet de eerste keer dat ik daarmee werk, dat was in China ook zo. Om leraar te worden hoef je niets te kunnen maar moet je een nationaal examen aflegen waar je een hoop voor moet kennen. Helaas wordt niet het begrip van de kennis getoetst maar de reproductievaardigheid.

Dus de docenten op de lerarenopleiding bereiden de studenten voor op dit nationaal examen. Hoe? Het ministerie heeft besloten om elke maand voor elk vak te toetsen, dan elk semester een voortgangstoets, en elk jaar een eindtoets. Wie heeft er daarnaast nog tijd om nieuwe stof te behandelen met al die toetsen?

En daarom ondervind ik veel tegenstand van management en docenten die niet met het project mee willen werken want het kost tijd en moeite die ze niet willen investeren (of in ieder geval niet zonder financiële compensatie). En eigenlijk kan ik het niemand kwalijk nemen want zolang het systeem niet verandert waarom zouden ze zich in het zweet werken om een leuke, interessante, activerende les voor te bereiden en uit te voeren met 228 studenten, in een vuile eetzaal waar 100 krukjes staan… Dit helpt de studenten om betere leraren te worden maar dit helpt de studenten niet om leraar te worden.

Er zijn 2 instellingen die naast het ministerie veel invloed hebben op het onderwijs op de lerarenopleiding. Het instituut die het nationaal examen maakt (NECTA) en het instituut die het curriculum voor de opleiding schrijft (TIE). De colleges moeten het curriculum dat voorgeschreven wordt door de TIE implementeren. Maar dan begint de puzzel… De uren les die per week voorgeschreven worden passen niet in het rooster (te veel vakken, te veel uren). Het aantal weken les per jaar dat wordt voorgeschreven, wordt niet onderschreven door de college kalender die opgesteld wordt door het ministerie. En niemand heeft een antwoord op de vraag “maar hoe dan?”.

Ook de TIE en de NECTA werken niet heel nauw met elkaar samen. Dus de vragen die gesteld worden op het examen komt niet altijd van de stof die beschreven wordt in het curriculum. En dat maakt het lastig voor de lerarenopleidingen om de studenten door het examen heen te loodsen als je niet weet wat er gevraagd kan worden. Dus de docenten nemen het zekere voor het onzekere en proberen zo veel mogelijk in de lessen te behandelen, kwantiteit over kwaliteit. Ze geven ellenlange notities op het bord die de studenten overschrijven zodat ze dat kunnen stampen.

En dan is er een probleem van de andere kant, EQUIP-T ons project, dit is geschreven door mensen die niet heel veel te maken hadden met de lerarenopleidingen zelf maar op een kantoor in Dar es Salaam zitten (net zoals dat bij veel van onze onderwijsbeleid het geval is… ;)). Dat wil zeggen dat het tijdschema van het project niet erg overeenkomt met de kalender van de colleges. Bijvoorbeeld er moet training activiteiten plaats vinden in december en januari terwijl de colleges gesloten zijn en de docenten op vakantie zijn.

Ik kan de lijst verder aanvullen maar je begrijpt de strekking...Dus ja het is lastig, maar met kleine stapjes is er iets mogelijk. En omdat we kleine successen boeken blijf ik gewoon stug doorgaan. En beetje bij beetje komen er meer docenten die mij uitnodigen in hun leslokaal, of die vragen hebben over hoe ze verschillende methoden kunnen toepassen, of mijn mening willen over het maken van lesmateriaal, of gewoon willen babbelen over onderwijsverbetering.

Maar nog 2 weekjes en dan hoef ik hier de komende maanden niet aan te denken, het gaat richting vakantie tijd! Van begin december tot half januari ga ik er weer op uit om nieuwe delen van het land te ontdekken.

Tot in het nieuwe jaar!!
Liefs,
Judith