De gemeenschap
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
28 Mei 2014 | Tanzania, Mtwara
Het is eind mei en het einde van het schooljaar is in zicht, de studenten zijn met hun hoofd al bij de vakantie en ook de docenten hebben niet veel meer te doen. Dit is een semester geweest met stage en toetsing in diverse vormen dus er is weinig tijd geweest voor het normale rooster met lessen.
Dan zie je ook dat het leven op de campus meer is dan alleen het geven van onderwijs. Het is een gemeenschap die met elkaar samen leeft. We hebben het afstudeerfeest gehad, verschillende bruiloften, maar ook begrafenissen. En voor alles wordt gemeenschappelijk geld in gezameld en alles wordt gemeenschappelijk betaald.
Als een student ziek is en naar het ziekenhuis moet dan wordt er geld ingezameld op de slaapzaal. Is het ernstig dan neemt de studentenraad het over en dragen alle studenten bij. Helaas is het dit semester 2 keer onvoldoende gebleken en die studenten zijn overleden. En dan is het de college die zorgt dat het lichaam bij de familie wordt gebracht (wat vaak aan de andere kant van het land is).
En met feestjes gaat het ook zo. Als een docent gaat trouwen wordt er een comité in het leven geroepen die bestaat uit een grote groep vrienden en familie, wel 70 tot 100 man. Voor elk onderdeel (uitnodigingen, locatie, decoratie, eten, drinken, muziek, etc.) worden verantwoordelijken aangewezen. En dan begint het inzamelen van het geld. Iedere gast betaalt voor de uitnodiging alsof je een soort entree kaartje koopt. Daarnaast betaalt de familie extra en alle leden van het comité. Daarnaast heb je dan nog de verplichte bijdrage voor het cadeau. En zo gaat het maar door… Ook voor het afstudeerfeest voor de studenten moeten studenten en docenten betalen. En volgende week is er een afsluitende borrel en ik verwacht vanmiddag de organisator aan de deur voor mijn contributie…
En dat niet alleen, het regenseizoen is ook weer voorbij en de wegen zijn in slechte staat (voorzichtig gezegd…). Zaterdag werd er haastig een vergadering belegd over de bereikbaarheid van de college. En ja hoor, of we allemaal even wilde bijdragen aan het repareren van de weg.
Zonder de gemeenschap zou hier geen leven mogelijk zijn. Omdat de overheid niet voorziet in de basisbehoefte van infrastructuur, gezondheidszorg, onderwijs, komt al die verantwoordelijkheid bij de gemeenschap te liggen. En dit moet allemaal van een salaris van 136EUR in de maand?? Dan is het toch ook geen wonder dat de meesten docenten andere bezigheden hebben terwijl ze voor de klas horen te staan?
Maar het is deze gemeenschap die ik als buitenstaander heel erg waardeer, zij hebben mij opgenomen en er voor gezorgd dat zelfs in deze uitheemse omgeving ik mij toch een beetje thuis voel.
-
30 Mei 2014 - 09:29
Francisca:
Wat een verhaal weer! heel veel succes de laatste weken tot einde schooljaar ;-) -
01 Juni 2014 - 18:51
Truus Binken:
Lieve Judith,
De laatste loodjes en dan .....naar huis.
Spannend allemaal.
Succes met het afsluiten en tot gauw.
Liefs Truus -
03 Juni 2014 - 11:53
Martijn:
Wow, wat geeft dit een duidelijk beeld van hoe dit soort dingen daar werken zeg. Als buitenstaander (in Nederland) heb je er wel een beeld bij, maar jouw live experience zegt zoveel keer meer dan de verhalen van de NOS. Het is krom vergeleken bij wat we hier gewend zijn (het wordt allemaal wel geregeld) maar als je de handen ineen steekt kom je er ook (maar vraag niet hoe). Bewondering!! We zien je binnenkort weer even terug in Nederland. Ben bang dat wij het moeten missen dus daarom via deze weg alvast een goede reis toegewenst en geniet van je tijd in NL!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
